www.pelnosprawni.fora.pl

Klusia

No właśnie?
Odważyliście się komuś z nauczycieli/wykładowców powiedzieć o swoich problemach czy może siedzicie cicho i staracie się wszystko cierpliwie znosić?
Z moich nauczycieli (chodzę do szkoły policealnej) nikt nie wie o mojej chorobie i raczej nikomu o niej nie powiem. Niektórzy (i niektóre osoby z klasy) wiedzą tylko, że biorę leki po których śpię na lekcjach i to wszystko.
Czy kiedy powiedzieliście komuś ze studiów/szkoły o Waszej chorobie to czy mieliście jakieś problemy, czy ktoś z wykładowców np zaczął Was gorzej traktować, a może coś zmieniło się na lepsze??

gorzkaczekoladaa

W szkole średniej wszyscy wiedzieli.
Dlatego,że miałam nauczanie indywidualne.
Poza tym musiałam uświadomić nauczycieli,że ciężko mi jest z powodu i choroby i leków .
Nie chciałam szukać jakichś kosmicznych wymówek więc powiedziałam prawdę.
Co do studiów-jestem traktowana jak intruz.
Do płaczu doprowadzają mnie błahostki ,które dla innych ludzi są drobnostkami o których się szybko zapomina.
Zamierzam zdać sesję i postarać się o indywidualny tok studiów,gdyż nie mam siły ani ochoty tłumaczyć wykładowcom dlaczego jestem cały czas zamyślona albo wyglądam jak śnięta rybka.

Klusia

Żałuję, że już w liceum nie zaczęłam się leczyć, miałabym nauczanie indywidualne i nie miałabym może teraz takich problemów.
Ale bałam się psychiatry i tego, że jak do niego pójdę to od razu mnie zamkną w szpitalu. Shocked

Zdecydowałam, że na razie póki dobrze się czuję to nic nikomu nie powiem, ale jak zacznę pracę i studia, to kto wie czy nie będę musiała tego zrobić... Boję się tego momentu.

Jonas

Nauka i choroba psychiczna to dwie rzeczy zupełnie do siebie nie pasujące. Mi przez to całkowicie poleciały studia, dałem sobie spokój..

Klusia · Wysłany: Czw 22:43, 13 Mar 2008 Temat postu:

Ja planuję studiować znów za jakiś czas, ale martwię się że po prostu nie wyrobię fizycznie, nie wytrzymam całego tygodnia pracy i nauki, że nie usiedzę 90 minut na zajęciach (i zasnę) itp ...
A lekarka stwierdziła, że nie zaryzykujemy obniżenia dawki leku.
Tia, choroba i studia chyba rzeczywiście mocno do siebie nie pasują. Confused

ćma · Wysłany: Nie 20:30, 23 Mar 2008 Temat postu:

Jestem szczęściarzem? choroba oszczędziła mnie w okresie mojej edukacji ,ale za to skutecznie przetraciła kark w trakcie trwania pracy zawodowej (wymarzonej) .

ola

Witam wszystkich,
Moja koleżanka ma brata, który jest chory na schizofrenie paranoidalna i ukończył studia. Nie bójcie się mówić o własnej chorobie ! To nie Wasza wina, że to Was spotkało.. jeśli mogę Wam jakoś pomóc może chociaż słowem czy rozmową to prosze piszcie.

pozdrawiam serdecznie Smile

Ola

dr...k

kinga@cuprum.pl · Wysłany: Wto 13:59, 03 Mar 2015 Temat postu:

Jak udało wam się załatwić nauczanie indywidualne? Ja co prawda chodzę jeszcze do gimnazjum ale mam ciągłe problemy z nauką... Z wyjściem z domu... Ciągle myślę o samobójstwie... Mimo wszystko mam dość ciągłego pieprzenia weź się za naukę jak nie mogę... Co zrobić? Nauczanie indywidualne mogło by pomóc... ?